Wat creatieve hersenspinsels van de RIBW schrijfgroep
Hier vind je de creatieve hersenspinsels van de schrijfgroep. (We vullen ze regelmatig aan.)
Elke woensdag krijgen ze een (aantal) huiswerkopdracht(en) van onze vrijwilligster Maria. Soms wordt er geschreven naar aanleiding van een openingszin, een foto of een onderwerp. Soms naar aanleiding van een vraag.
Naar aanleiding van de opdracht schrijven we een sprintje. Dat is een stukje tekst van 15 regels. Naar aanleiding van dat sprintje gieten we de tekst in een dichtvorm. Denk aan een elfje, rondeel, acrostichon, zevenaar of sneeuwbal. Dat levert verrassende resultaten op.
Hier onder vind je een aantal teksten die je laten nadenken, andere teksten raken je of zijn herkenbaar.
Wij hopen dat je er veel plezier aan zult beleven!
- Wil je meer verhalen van de schrijfgroep lezen? Kijk dan eens op hun site: www.verhalenonline.nl
- Wil je naar aanleiding van dit moois ook meedoen met de schrijfgroep? Neem dan contact op met Jessica Hermans
E-mail j.hermans@ribw-nr.nl
Ik heb een magische fiets. Het is een vliegende fiets. Ik kan overal heel snel komen. In een mum van tijd ben ik zonder kleerscheuren in Australië, waar een familie woont die ik ga bezoeken. Vanuit de lucht zie ik Europa, het Midden – Oosten en Azië aan me voorbij trekken. Op mijn magische fiets heb ik geen hinder van wisselende temperaturen of weertypen. Mijn fiets is sneller dan een vliegtuig. Vanuit Australië brengt mijn fiets me naar India, waar mijn peettante woont. Ik doorkruis oceanen en Indonesië. Mijn fiets wordt nooit gestolen, hij is magisch, alleen ik kan hem zien. Op mijn tochten ontmoet ik allerlei vogels in de lucht, die kunnen mij wel zien en zijn ons, mijn fiets en ik, altijd goed gezind. Ik ben gelukkig met mijn fiets. Hij geeft mij een gevoel van vrijheid en vrolijkheid, ook als hij in mijn schuurtje staat. Elke maand komen alle gelukkige eigenaren van een magische fiets bij elkaar in een groot kasteel op de Veluwe. Dan maken we samen een magische fietsstocht door Nederland. Dat is dolle pret, ik voel me een bevoorrecht mens!
Mijn magische fiets is geweldig
Hij bereikt grote hoogtes
Hij heeft de kleuren van de regenboog
Mijn magische fiets is geweldig
Hij brengt me overal
Ik ben zo blij met hem
Mijn magische fiets is geweldig
Hij bereikt grote hoogtes.
Sara
De mopperende beer kan zijn draai niet vinden in het uitgestrekte, onherbergzame, Europese woud waar hij woont. Door de andere beren wordt hij wel de mopperbeer genoemd. Toch is hij af en toe best tevreden, maar dan is hij meestal alleen. De beer verlangt naar de zee, wat een beetje gek is voor een beer, dat realiseert hij zich wel. Hij is nooit aan zee geweest. Hij wil al lange tijd de tocht naar zee ondernemen en zijn geluk beproeven. Maar al mopperend kan hij het juiste tijdstip niet vinden om de tocht te aanvaarden. Dan vindt hij tussen de bladeren in het woud een geluksmuntje. Hij is perplex. Dit is een teken! Ik moet nu eindelijk naar de zee vertrekken. Hij gaat even later welgemoed op pad en vertrouwt op zijn richtinggevoel. Op vier poten doorkruist hij bos en land, eet bessen en bladeren en zorgt ervoor dat geen mens hem opmerkt, hij is goed in zichzelf verstoppen op het juiste moment. Na één en tachtig dagen arriveert hij in Zandvoort. Overweldigd door de aanblik van de zee graaft hij een diepe kuil in het zand en legt zich ten ruste om te genieten van de geluiden van de zee. Hij heeft niets meer te mopperen. Alleen iets te eten zou wel lekker zijn, maar hij heeft zijn geluk gevonden, dankzij het geluksmuntje. Eten kan altijd nog.
Sara
Beste Annie,
Jij was vroeger de poetshulp van mijn moeder. Ik keek er altijd naar uit als jij bij ons kwam. Jij maakte alles schoon en netjes. Dat vond ik heerlijk. Je dronk ook altijd een kopje koffie met ons. Op een gegeven moment nam jij afscheid van ons want je ging met je man verhuizen naar Engeland. Wat een avontuur. Je adres liet je niet achter bij ons daarom probeer ik je nu met flessenpost te bereiken. Ik hoop dat jij of iemand die jij kent deze brief gaat lezen. Ik zou zo graag nog eens kletsen met jou over belangrijke en minder belangrijke dingen in het leven.
Adios Annie, tot spoedig.
Sara
Beste Verstilling,
Je bent niet louter een zelfstandig naamwoord.
Je bent een begrip.
Een toestand van rust en kalmte geef jij weer.
Jij komt niet zomaar tevoorschijn.
Het is een reactie op gejaagdheid, drukte, lawaai.
Voor mij ben je als zodanig van harte welkom.
Elke dag heb ik met periodes van drukte en stress te maken.
Ik krijg dan niet de gelegenheid om diepgaand te zijn.
Ik word telkens afgeleid en heb teveel herrie om me heen.
Wanneer jij je aankondigt, komt er een periode van rust.
Ik hervind mijn kalmte en kom tot bezinning.
Ik kan beter peilen en alles wat ik hoor en zie doorgronden.
Ik raak de kern van de zaak.
Wanneer ik bepaalde kunstvoorwerpen zie, kan ik ze ook echt bewonderen.
Beste Verstilling, jij bent voor mij onmisbaar.
Zonder jou zou ik geen leven hebben.
Verstilling
Geen verstomming
Voor mij juist
De overgang naar een
Bewondering.
Theo Kleeven.
bij Maria’s opdracht ‘Het Alfabet Gedicht’ (door Wim)
De L (1) (rondeel met variaties)
Lentelang Lockdown (1)
Lui zijn is zo lang een ideaal van mij geweest.
Later zou ik het worden als ik dat ploeteren maar volhield
Lang genoeg om tot de lauweren te klimmen.
Lui zijn is zo lang een ideaal van mij geweest.
Luiaarden hebben van die vingerlange nagels
Levenslang elkaar scherpend, en verdomd ik krijg ze nu al.
Lui zijn is zo lang een ideaal van mij geweest.
Later? Ik word het al als ik dit hangen volhoud.
De L (2) (rondeel)
Lentelang Lockdown (2)
Leven is lente en
Lente is opstaan jong en opnieuw
Laat staan oud of als laatst want
Leven is lente en
Lenig zijn als wilgen aan water waar
Lepelaars zich in spiegelen en lepelen tegelijk
Leven is lente en
Lente is opstaan jong en opnieuw
De E (rondeel)
Een stedeling kijkt naar buiten
Eend, je bent zo’n mooie vogel,
Elke vijverstad ontvangt je en je kunt zo dromend drijven.
Echt een stedeling tussen stedelingen ben je.
Eend, je bent zo’n mooie vogel
En vlieg je langs dan komt iemand me voorbij.
Eenzaam en alleen, kun jij dat ook zijn?
Eend, je bent zo’n mooie vogel,
Elke vijverstad ontvangt je en je kunt zo dromend drijven. *)
*)
Bijschrift
Toen ik dit iemand voorlas, zondag aan een vijver in de Goffert, hadden we in 2½ uur niet één eend gezien. In deze vijver komen vaak honden, vandaar misschien. Maar ik had dit gedicht nét uit toen er een mannetje haastig over ons heen vloog.
Zondag, 22 maart 2020 geschreven door Bob nav het onderwerp lente
Het is lente
en een bijzondere lente
de wereld is stilgevallen
door de corona
maar jij
lente
trekt zich er niets van aan
de bloemen groeien en bloeien
het zonnetje schijnt lekker
de merels hebben hun nest al klaar
de koninginnen
van de dikke
hommels
vliegen al rond
en het lieveheersbeestje
is ook weer van de partij
kortom
ondanks dat de wereld is stilgevallen
gaat de lente gewoon door
25 maart 2020 geschreven door Sara nav het onderwerp lente
Ik houd van de wereld
Ik ben in mijn woning
Ik zie hoe de zon alles beschijnt
Nu de wereld bijna stilvalt
Ik ben in mijn woning
Ik ben onzeker en blij
Nu de wereld bijna stil valt
Ik struikel over mijzelf
Ik ben onzeker en blij
De situatie nodigt uit tot voelen
Ik struikel over mijzelf
Het is verfrissend
De situatie nodigt uit tot voelen
Het brengt mij dichter bij mezelf
Het is verfrissend
Ik ben ook tevreden
Het brengt mij dichter bij mezelf
Ik zie hoe de zon alles beschijnt
Ik ben ook tevreden
Ik houd van de wereld
Hallo lieve lente,
Schuchter kondig jij je aan
De zon schijnt krachtig
Je bent zo onschuldig
De vogels zijn enthousiast
Het is nog koud
De sfeer is verwachtingsvol
En daar is het virus
Alles valt stil
Maar jij overlapt alles
Je bent zo onschuldig
We houden van jou
We worden blij van jou
Mensen sterven
Iedereen moet voorzichtig zijn
We zitten in hetzelfde schuitje
Velen worden hard getroffen
We moeten voorzichtig zijn
Samen koesteren we jou
De lente van 2020
De man zit een half uur in de wachtkamer van de poli psychiatrie van het grote ziekenhuis. Al die tijd ziet hij niemand. Het is lang geleden dat hij langer dan vijf minuten stil zit. Dit bevalt hem wel, constateert hij. Sinds enkele dagen is hij gestopt met zijn anti-psychoticum. Dit is hem verschillende keren door deze en gene, en vooral door zijn psychiater, ten zeerste ontraden. Maar de man koestert een diep verlangen zonder medicatie door het leven te gaan. Hij wil toch zijn psychiater op de hoogte brengen. Hij krijgt een vermoeden dat hij tevergeefs wacht. Dan valt zijn oog op het mededelingenbord. Heden groot virusoverleg. Alle afspraken komen te vervallen. De man voelt woede in zich op komen, waarom heeft de arts hem niet even op de hoogte gebracht? De man blijft zitten. Hij voelt zich relatief veilig in de wachtkamer, hoewel waanideëen hem beginnen te bekruipen. De arts wil mij niet zien, niemand wil met mij te maken hebben, ik draag het virus bij me, iedereen weet dat en ontwijkt me, wat moet ik doen?! De spanning giert door zijn lijf en zijn hersenen slaan op hol. Kon ik maar naar huis, maar daar word ik gek. De man leunt voorover met zijn hoofd in zijn handen. Het komt niet in hem op het medicijn weer te gaan slikken. Het moet allemaal zo zijn, dit is onderdeel van een groter plan. Dan komt een verpleegkundige de wachtkamer in. Dag meneer, zegt zij vriendelijk. De man kijkt op. Dag mevrouw. Er is niemand aanwezig op de poli, zegt ze. Ja, ik weet het, zegt hij. Hij kan geen kant op, hij wil graag in de wachtkamer blijven, want daar is kans op contact. Verder heeft hij geen plek om naar toe te gaan. Kan ik u ergens mee helpen, vraagt de verpleegkundige. Ik kom de psychiater vertellen dat ik gestopt ben met de medicijnen, zegt de man zonder op te kijken. De verpleegkundige schrikt. Zomaar zelf stoppen met de medicijnen is nooit goed, is haar adagium. Haar gevoel zegt dat ze voorzichtig moet omspringen met deze man. Dan komt er een diep verlangen in de man op naar de tijd dat alles nog redelijk ging toen hij zijn medicijnen nog slikte. De verpleegkundige activeert de spoedpieper van de arts en even later staat hij voor de man. Deze slaakt een zucht van verlichting. Samen verdwijnen ze in de spreekkamer om te overleggen over de ontstane situatie. De man begint weer perspectief te zien en krijgt weer het besef dat het geen schande is psychiatrische medicijnen nodig te hebben. Fijn dat ze er zijn.
Sara
De vrouw staat voor de spiegel. Het is vijf uur in de ochtend, ze heeft nog geen oog dicht gedaan. Haar man is niet thuisgekomen van zijn werk. Zijn telefoon beantwoordt hij niet. Hij kan bij zijn minnares zijn. Ze hebben een open huwelijk. Meestal laat hij op tijd weten waar hij is. De vrouw neemt plaats op het toilet en doet een plasje. Ze belt de politie. Ze vreest voor zijn leven. Wat moet ze zonder hem. De agent aan de telefoon zegt dat zijn collega’s op weg zijn naar haar. De voordeurbel gaat. Bent u de echtgenote van Fons Uitergate? Ja, dat klopt, zegt ze bevend. Uw man is vannacht met zijn auto te water geraakt en verdronken. De vrouw verstijft. Het ergste is gebeurd. Toch sta ik hier nog gewoon, constateert ze bij zichzelf. In een split second neemt ze zich voor deze ramp te overleven. Ze begroet de agenten en maakt een kop koffie voor zichzelf. Daar heeft ze behoefte aan voor dat het afscheid nemen gaat beginnen.
Vrouw
Zonder hem
Bij zijn minnares?
Zij verlangt naar hem
Verdronken.
Sara
Corona,
droge handen.
verdriet, leeg, stil.
snak naar zachte aanraking
huidhonger.
Agnes
Opdracht: schrijf een brief naar een ‘voorwerp’ dat je innig liefhebt.
Lieve fiets,
Ik waardeer jou zeer, dat wil ik nu eens helder gezegd hebben. Trouw wacht jij altijd in de berging, totdat ik jou meeneem naar boven voor een tochtje door de stad. De berging deel je met mijn andere fiets, die meer voor buitenstedelijke fietstochtjes geschikt is. Bijna nooit protesteer jij, of heb jij geen zin om op pad de gaan. Dat waardeer ik zeer, en wil ik middels deze brief aan je duidelijk maken. Je bent geen schoonheid, maar ook zeker geen lelijke fiets. Je bent eenvoudig, en niet aantrekkelijk voor fietsendieven. Dat vind ik heel belangrijk, want ik wil nog heel lang op jou blijven fietsen.
Dag lieve fiets,
groetjes,
Sara.
25 maart 2020 geschreven door Wim nav de volgende zin:
“Nu de wereld bijna stilvalt.” (1)
Virus zwaait de stok
hoog zingt een koor van vogels
voor de stille stad
“Nu bijna de wereld stilvalt” (2)
COVID dirigeert
Voorjaarsconcert in de open lucht
niet hoesten
COVID dirigeert
en niet snuiten
laat alle tonen hoorbaar zijn
COVID dirigeert
Voorjaarsconcert in de open lucht
Nu bijna de wereld stilvalt (3)
In een voorzichtige wereld
is ‘t stiller
is een ik ook een jij
In een voorzichtige wereld
is ruimte, zijn ik en jij minder snel
en komen wij meer ogen tegen dan stemmen
In een voorzichtige wereld
is ’t stiller
Wim van Boxtel
15 april 2020 geschreven door Sara nav de openingszin “verbondenheid betekent voor mij”
Sprintje:
Verbondenheid betekent voor mij onder andere: terugdenken aan al die uren en dagdelen die ik doorbracht op Phoenix. Ik zie de oude ontmoetingsruimte voor me in het Oud Burger Gasthuis. De mensen die achter de bar stonden, en de mensen die er aan zaten. En de rest van de ruimte van de inloop waar mensen zaten, rondliepen en bezig waren met lunch, creativiteit of computers.
Het was zo gewoon, zo vanzelfsprekend. En kijk nu, zitten we allemaal op onze eigen stek.
Onze behoefte aan live contact kan even niet vervuld worden.
Gelukkig kunnen we de beelden van vroeger tijden in ons oproepen, en telefonisch en op andere manieren contact houden met elkaar.
Ook denk ik dankbaar terug aan alle bijeenkomsten en activiteiten waar ik de laatste jaren aan deel genomen heb: muziek maken en de schrijfgroep. Nu we een soort van pas op de plaats moeten maken, heb ik de tijd, er uitgebreid aan terug te denken. Ik vind het zo waardevol, zoveel ruimte voor ieders creativiteit en eigenheid met altijd de menselijkheid als leidraad.
Daan, Agnes, Libert, Bert, Teun, Leonie, Hannes, Simone, Jeroen, Maarten, Mathilde, Edwin, en alle alle anderen die deel zijn van Phoenix. Ik voel verbondenheid met ieder die er is en deel heeft.
15 april 2020 geschreven door Sara nav de openingszin “verbondenheid betekent voor mij”
Pantoum
Ik voel verbondenheid
In het weiland
Staat een bries.
Verbondenheid met de aarde
In het weiland
Denk ik aan Phoenix
Verbondenheid met de aarde
Ik ben dankbaar
Denk ik aan Phoenix
Ik houd van al die verschillende mensen
Ik ben dankbaar
Acceptatie van de situatie
Ik houd van al die verschillende mensen
Ik voel me rijk
Er staat een bries
Ik voel verbondenheid
Pantoum n.a.v. de zin
“Wij worden als mens gevormd door de keuzes die we maken.”
Ik heb veel grote keuzes in mijn eentje gemaakt
Ik lig op het grasveld
Ik kijk naar de wolken
Ik heb spijt van keuzes
Ik lig op het grasveld
Ik ontspan mij
Ik heb spijt van keuzes
Ik leerde niet door emoties heen te gaan
Ik ontspan mij
Ik laat het los
Ik leerde niet door emoties heen te gaan
Dingen stapelden zich op
Ik laat het los
Ik geniet van het gras onder me
Dingen stapelden zich op
Ik probeer te ontspannen
Ik geniet van het gras onder me
Ik kijk naar de wolken
Ik probeer te ontspannen
Ik heb veel grote keuzes in mijn eentje gemaakt
Overzicht digitale activiteiten
- WWME (wijzer werken met ervaring)
- WRAP in Tiel
- WRAP in Nijmegen
- HDJZ (Herstellen doe je zelf)
- BMMH (Begin maken met herstel)
- Omgaan met stemmen horen
Leise rieselt der Schnee
Het is een drie-stemmig duits lied wat we vaak in de herfst al beginnen te zingen zodat we in in de winter kunnen gebruiken. We zingen het dan vaak als we juist willen dat het gaat sneeuwen. Als een soort regendans voor sneeuw dus...
Op 14-juni is er weer een nieuwe column verschenen...
De Freule zit eens aan de thee
Haar gedachten nemen haar mee
Naar vroeger tijden
Toen haar kinderen haar verblijden
Met langdurig bezoek...
Ze wil in deze moeilijke tijd graag dagelijks een gedichtje gaan schrijven, en wij delen dat graag met jullie. We publiceren de gedichtjes van Marleen op deze pagina.
Veel leesplezier!
Daarin schrijft Edwin te Holte o.a. over de versoepeling van de coronamaatregelen, en hoe die per situatie, cliënt, medewerker en locatie anders kan zijn.
Inmiddels zijn er al heel veel lapjes binnen (zie foto), maar er kunnen er natuurlijk nog veel meer bij. Dus lever gerust in, of laat weten dat we ze op kunnen komen halen. Na deze vervelende tijd gaan we er dan een aantal grote plaids van maken.
Een lied dat iedereen kent: Altijd is Kortjakje ziek
13 jaar geleden, toen het koor net was gestart was er een aantal mensen dat nog nooit meerstemmig had gezongen. Ik heb toen een hele simpele 3-stemmige versie...
Ambulante begeleiding
Onze ambulante cliënten gaan we weer vaker face-to-face begeleiden. Onze ambulante begeleiders bekijken welke vorm van contact het beste past bij zijn cliënt...
Hee bromvliegje
Wie denk je wel dat je bent
Je verstoort hier de boel
Met he gebrom
Soms zit je een tijdje stil...
Jeroen Swarte verzorgt al jaren de activiteit "Muziek luisteren" en schrijft op zijn site "Muzikaal Vaccin":
"Je hoeft helemaal niet ziek te zijn om toch iedere dag een heilzame portie muziek te kunnen innemen. Daarom vindt je hier dagelijks een nieuwe post...
In plaats van tijdens de muziek-luister-middagen vertelt Jeroen nu online over muziek. Kijk en luister naar de blogs over pop, jazz, klassiek… vanalles. Over het ontstaan, de zanger, de componist, de instrumenten. En natuurlijk de muziek erbij, zodat je zelf kunt luisteren.
Dat is een canon met de naam: Banaha
Een Canon, waarschijnlijk uit Congo. Driestemmig, aan het eind een vertraging, en dan de laatste noot even vasthouden voor een mooi slotakkoord 🙂
Dat is een canon met de naam: Het Spook Van Tom
Makkelijk te zingen, maar als je het goed wil doen dan heb je wel een zaklamp nodig. (Puur voor het dramatische effect natuurlijk 😉 )
Dat is een vierstemmig lied met de naam: Morgenglanz der ewigkeit
Het is een mooi lied over het aanbreken van de dag. Er zitten een paar vreemde samenklanken in, die je als koorlid misschien niet eerder hebt gezongen. Waarschijnlijk moet je zelfs even aan wennen. Maar zo leer je iedere keer weer iets bij.
Dit is de vierde virtuele repetitie.
Dat is een canon met de naam: De Haan Is Dood
Ja, ik kan er ook niets aan doen, het is een treurig lied. Het gaat over een haan die niet meer kukkelekuuuu kan zingen door het simpele feit dat hij dood is...
Dit is de derde virtuele repetitie.
Dat is een vierstemmig lied met de naam: Belle qui tiens ma vie
Eigenlijk heet het lied, "Pavane" maar dat is een beetje raar, want een pavane is een oude dans. Wij noemen het dus "Belle qui tiens ma vie"
Dit is de tweede virtuele repetitie.
Dat is een canon met de naam: Een spin
Bij een canon zingt iedereen dezelfde melodie, Het klinkt meerstemmig omdat je na elkaar invalt.
Het thema van de wedstrijd is: “dit gebruik ik in de keuken”
Ook in huis zijn leuke dingen te fotograferen, kijk maar eens goed rond. Omdat we allemaal zoveel mogelijk thuis moeten blijven zoeken we daar de uitdaging.
Dit is de eerste virtuele repetitie.
Dat is een vierstemmig lied met de naam: Dobru Noc
Ook jij kunt het meezingen, want omdat we de uitspraak niet weten zingen we al jaren lalala 🙂
- Dag 1: teken een monster-virus
- Dag 2: teken voedsel met een snor
- Dag 3: Teken je huis
- Dag 4: Maak een grappig zelfportret
- Dag 5: Teken je favoriete speelgoed
- Dag 6: (afijn: aan de slag!)
MAAR DE LENTE WIST HET NIET….
Het was begin 2020...
PostadresRIBW Cliëntenplein
Hulzenseweg 10
6534 AN Nijmegen
E redactie@ribw-clientenplein.nl